In de voetsporen van John Eyre, de Nullarbor trip

We have arrived in Perth! Wat hebben we een waanzinnige trip door de outback van Australië achter de rug. Maar eerst nog even terug naar onze laatste weken in Melbourne. Deze weken stonden vooral in het teken van voorbereidingen voor Perth. Helaas zijn mijn sollicitaties negatief teruggekomen en moeten we ons focussen op het in Perth zijn om te kunnen solliciteren. We zijn in Melbourne nog wel op een klein tripje geweest naar Werribee Open Range Zoo, een safari park in de buurt en zijn toen ook naar Torquay gereden waar de voorbereidingen voor de golfsurf wedstrijden Rip Curl Pro bezig waren. Léon is samen met Cornelis mee geweest naar een competitie golfwedstrijd als caddie op de mooiste baan van Australazië. Dit was een geweldige dag buiten, samen lekker in het Nederlands kunnen discussiëren over het bespelen van de verschillende holes terwijl we de Aussies wel konden verstaan. Daarnaast hebben we nog een aantal keren gesquasht en heeft Léon zaalvoetbal gespeeld.

Het weer in Melbourne was wel aan het veranderen naar de herfst maar toch zaten er nog een aantal dagen tussen, waar we zelfs op het strand hebben kunnen liggen. Cornelis had vrijkaarten voor ons geregeld voor een AFL wedstrijd tussen Melbourne Demons en Brisbane Lions in het MCG. Dit was geweldig om zo’n populaire lokale sport (tussen rugby en voetbal in) mee te maken. De Australiërs zijn er helemaal gek van! Goede vrijdag hebben we samen met de moeder van Alyssa doorgebracht bij vrienden van haar op een wijngaard. In de morgen hebben we geholpen met het plukken van de Shiraz en Cabernet druiven. Als beloning voor ‘wel’ 2 uur werken werden we getrakteerd op een heerlijke bbq lunch waar we alle witte en rode wijnen van het boutique wijnhuis mochten proberen. In de middag hebben we nog geholpen met de gepulkte druiven in een machine te doen die de druiven van de stokjes al haalt waarna de druiven konden fermenteren. We kunnen wel wennen aan deze manier van werken in Australië ;-) Verder hebben we met Pasen niet veel gedaan en lekker met Cornelis doorgebracht want Alyssa zat in LA. De laatste paar dagen voor ons vertrek hebben we nog wat spulletjes gekocht en zijn we met Alyssa naar het International Comedy Festival geweest. Ondertussen is de wintertijd in Australië en de zomertijd in Nederland ingegaan waardoor het tijdsverschil nu nog maar 6u is met Perth!

Het is ons uiteindelijk gelukt om een campertje te vinden waarmee we konden ‘verhuizen’ van Melbourne naar Perth. We konden onze Britz Bushcamper 4WD ophalen op woensdag 11 april. Deze camper moest naar Adelaide worden gebracht (ca. 750km). De rest van de dag hebben we de camper volgepakt met onze verzamelde en door Cornelis gedoneerde spullen (o.a. een surfboard, fiets, golftas en natuurlijk kleding). We hebben onze laatste avond met elkaar gegeten bij onze favoriete Italiaan. De volgende morgen was het moeilijk afscheid nemen want we hebben 4 geweldige maanden achter de rug mede dankzij Cornelis en Alyssa. We zijn allereerst richting Ballarat vertrokken waar we nog even op de koffie zijn geweest bij Jan en Monique voordat we via de binnenlandse route richting Adelaide vertrokken. De herfst is hier begonnen en we willen in ieder geval voordat de avond valt op een camping staan. Dit bracht ons uiteindelijk tot in Tailem Bend waar we langs de Murray River konden staan. ’s Avonds hebben we in de kampkeuken gekookt en zijn we daarna op tijd ons bedje ingedoken.

De volgende morgen om 8u vertrokken voor ons laatste uurtje naar Adelaide. We zijn eerst langs de Adelaide Zoo gegaan waar we de enige panda’s van het Zuidelijk halfrond hebben bezocht. Vervolgens zijn we naar Apollo gereden waar we onze 4wd adventure camper op hebben gehaald voordat we de Britz konden terugbrengen. Het duurde wel wat lang voordat we konden vertrekken en moesten op een grote parkeerplaats snel alle spullen van de ene camper in de andere overhevelen voordat we de Britz voor 15u moesten terugbrengen. Met wat zweeddruppels op ons voorhoofd (ja het was lekker weer in Adelaide) is de grote goocheltruc voltooid en konden we aan onze lange reis van 7 dagen en ca. 3.500km richting Perth beginnen. Er was deze dag nog maar weinig daglicht over dus we zijn uiteindelijk naar Port Pirie aan de Spencer Golf gereden. Hier hebben we ’s avonds grote inkopen gedaan voor onze Nullarbor trip. Dit betekent een grote voorraad water, limonade en eten voor een aantal dagen.

Zaterdagmorgen opgestaan zodra het licht werd en ontbijten in de ochtendzon. Onderweg zijn we voor diesel gestopt in Port Augusta waar we ook onze twee extra jerrycans van elk 20 liter met diesel hebben gevuld want je weet maar nooit waar je kan tanken en het is toch een lekker gevoel om wat extra diesel bij je te hebben. Port Augusta ligt ook op de splitsing van de route naar het midden, naar Alice Springs of onze route richting het westen, naar Perth. We zijn de Eyre Peninsula binnendoor gestoken via Kimba, het dorpje wat schijnbaar in het midden van Australië ligt. Zo heeft elk dorpje onderweg wel iets bijzonders om maar te zorgen dat mensen daar stoppen. In Ceduna hebben we de kust en de Zuidelijke Oceaan weer opgezocht en hier zijn we ook aan onze sportieve Nullarbor uitdaging begonnen :D . We hebben namelijk de langste golfbaan in de wereld gespeeld, de Nullarbor links (www.nullarborlinks.com). De 1e en 18e hole liggen ongeveer 1.365 km uit elkaar dus dat loop je niet even aan. Elk roadhouse op de Nullarbor route heeft een hole gemaakt waar je dan speelt en een stempel op je scorekaart krijgt. Dit zorgt voor de nodige vermakelijke afleiding van het rijden en schijnt ook het aantal ongelukken op deze route met bijna de helft omlaag te hebben gebracht. Verwacht geen mooie grasbanen maar echte outback grond met een kunstgras of rubberen green maar we hebben ons uitstekend vermaakt. We hebben in Fowlers Bay aan het strand overnacht waar we via een ‘dirt road’ van ca. 30km naar toe moesten rijden. Vroeg opstaan betekent ook vroeg naar bed dus je ligt tussen 21 en 22u ’s avonds net als de Aussies al op één oor.

Zondagmorgen vertrokken richting de Head of Bight en het begin van de Nullarbor plains. Bij de Head of Bight komen vanaf Mei de walvissen vanuit Antartica aan om te kalven en te overwinteren. Helaas waren ze nog niet aanwezig toen wij er waren maar de kustlijn was echt schitterend. We hebben onze camper nog even afgetankt bij het Roadhouse en onze hole gespeeld en zijn toen begonnen aan de echte Nullarbor. De diesel is bij de roadhouses wel bijna 50 cent per liter duurder dan normaal maar ja, je kan niet echt makkelijk zeggen ik rijd wel even door naar het volgende tankstation want dat is misschien wel een aar 100 km verderop. De Nullarbor is latijn voor null(us)=geen en arbor=boom, oftewel geen bomen. Onderweg op de foto gegaan met het beroemde bord langs de weg die je waarschuwt voor kamelen, wombats, emoes en kangaroos. Je zal denken kamelen, lees ik dat goed, ja in de 19e eeuw zijn er voor het aanleggen van een telefoonlijn van West naar Oost kamelen en Afghanen overgekomen om te helpen. Hieruit is een hele gezonde wilde kamelen populatie ontstaan waar zelfs rijke Arabieren veel geld voor over hebben om de kamelen te exporteren naar hun eigen land. Het landschap waar je door heen rijdt is echt geweldig, het is geen woestijn maar schitterend landschap waar je zo ver als je kunt kijken niets van bebouwing ziet. Aangekomen bij de grens tussen Zuid-Australië en West-Australië moesten we helaas onze ingekochte groenten, fruit en honing weggooien door de quarantaine voorschriften die we wel zonder moeite Zuid Australia hadden binnen gekregen :S en wonnen we 45min door het tijdsverschil. Op de route naar het westen moesten we nog van de weg af omdat er een transport met grote kiepwagens voor de mijnen langskwam die de gehele weg in nam. Onderweg kom je ook de kleine ‘road trains’ van ca. 3 trailers tegen die je moet inhalen maar dat maakt het rijden ook wel een beetje uitdagend. Het is heerlijk om met z’n tweeën te kunnen rijden zodat je elkaar na ca. 2u rijden kunt afwisselen en zo dus ook echt de hele dag kan rijden. Tegen het einde van de dag hebben we nog emoes gezien langs de weg maar verder gelukkig geen wilde dieren tijdens het rijden tegengekomen. We hebben in Caiguna bij het road house overnacht wat betekent dat je je camper op een parkeerplaats achter het tankstation neerzet. Ook hier wonnen we weer 45min door het tijdsverschil. Er zijn in deze periode veel oudere Australiërs voor een aantal maanden onderweg die ze hier de ‘grey nomads’ noemen en hierdoor ben je gelukkig niet alleen op deze route.

Na een goede nachtrust hebben we ons maandagmorgen voorbereid op het langste stuk rechte weg in Australië, 145km. Cindy is deze uitdaging aangegaan en heeft ons veilig aan de andere zijde gebracht. Onderweg hebben we onze holes gespeeld in Balladonia, Frasers Range sheep station en Norseman, het eerste grote dorpje na de Nullarbor is. Je rijdt op dit stuk door de Western Woodlands wat het grootste resterende Mediterraans klimaat bos in de wereld is. In Norseman hebben we ook een certificaat gekregen voor het rijden van de Nullarbor, altijd lekker voor op je CV. In Norseman kom je ook weer op een T-splitsing waar je naar het noorden of zuiden kon rijden. We moesten nog 3 holes van de Nullarbor Links spelen en hebben er dus voor gekozen om naar het noorden te rijden. Hier hebben we nog 1 hole op de lokale golfbaan van Kambalda gespeeld om vervolgens af te reizen naar het historische Kalgoorlie-Boulder bekent van de vele goudmijnen. Hier hebben we onze laatste twee holes op een echte schitterende golfbaan gespeeld en hebben we ons certificaat voor het afronden van de Nullarbor links bij het toeristenbureau opgehaald, en dat is twee. De volgende ochtend hebben we de Superpit, een van de grootste open mijnen in de wereld (370m diep, 3,5km lang en 1,5km breed) bezocht en zijn we weer richting het zuiden vertrokken. Veel mensen hadden ons aangeraden om in Esperance te gaan kijken en dus moesten we weer 200km terug naar Norseman en weer 200km door naar Esperance. Hier hebben we heerlijk fish en chips gegeten bij de Tanker Jetty voor lunch en zijn we naar het Cape Le Grand National Park vertrokken waar we op een bushcamping hebben gestaan. Deze natuurcamping ligt aan Lucky Bay wat recent is uitgeroepen tot het witste strand van Australië. Geweldige plek midden in de natuur met douches die opgewarmd worden door zonne-energie en geen stroom. Ook de kangaroos jumpen vrolijk over de camping.

Woensdagochtend hebben we onze 4WD even op het witste strand gezet voor een heuse fotoshoot en zijn we westwaarts naar Ravensthorpe gereden. Hier hebben we onze weg richting het Noordwesten vervolgd om bij Hyden naar de natuurlijke steenformatie in de vorm van een 15m hoge golf te gaan kijken. Deze route nam ons dwars door de Wheatbelt heen wat bestaat uit graanlandschap en immens grote weiden met schapen. Uiteindelijk zijn we in het historische dorpje York geëindigd voor de overnachting zodat we de volgende dag nog maar 130km hoefden te rijden naar Perth. Donderdagochtend zijn we op tijd vertrokken richting onze eindbestemming Perth. We hebben voor de eerste 2 weken een gemeubileerd appartement geboekt in de wijk Shenton Park. We zijn hier direct naar toegereden waar we gelukkig onze spullen direct in het appartement konden neerzetten voordat we de camper leeg konden terugbrengen naar Apollo. Na ca. 4.300km van Melbourne naar Perth hebben we een waanzinnig stuk van de Australische outback gezien en ervaren.

De afgelopen week zijn we druk bezig om ons te oriënteren in de stad, het zoeken van een appartement en natuurlijk werk. We moeten helemaal zonder iets starten en dus zijn we o.a. bij de bekende Ikea geweest om te kijken wat het kost om de basisspullen te vinden voor het inrichten van je huisje. We zitten bijna elke dag ouderwets in de bibliotheek waar we gebruik kunnen maken van het gratis internet omdat het vinden van een huisje en werk voornamelijk via internet gaat. Zodra je een huisje hebt gevonden moet je afwachten wanneer er een bezichtiging is. We hebben de afgelopen week al 3 huisjes bekeken waar je soms tegelijk met 30 man komt kijken. De huurmarkt in Perth staat erg onder druk dus het is erg druk bij bezichtigingen. Gelukkig komen er elke dag weer nieuws huisjes bij waar we kunnen kijken. Morgen (donderdag) hebben we weer 5 bezichtigingen op het programma staan.

Het is weer een heel verhaal geworden van een geweldig avontuur en nu zijn we begonnen aan ons volgende avontuur van het settelen in Perth. We houden jullie op de hoogte van onze vorderingen!

Hartelijke groeten en een dikke kus,
Léon en Cindy

Als afsluiting nog een aantal weetjes over ons nieuwe thuis, Perth:
- 1,7 miljoen inwoners;
- 4e grootste stad van Australië;
- gemid. Max. temp 24,5�C en Min. Temp. 12,6�C;
- vernoemd naar Perth in Schotland;
- Perth is de meest geïsoleerde hoofdstad in de wereld, het is ca. 2.000km naar de volgende grote stad;
- Perth ligt dichterbij Bali dan Sydney;
- Perth heeft het grootste aantal selfmade miljonairs per capita in de wereld dankzij de mijnindustrie;
- De naam Rottnest Island is afkomstig van de Nederlandse ontdekkingsreizigers die het een rattennest noemden, waarschijnlijk omdat ze de kleine wallabie soort die hier leeft aanzagen voor ratten.